Opname, deel 1

Zodra ik wakker word, kijk ik hoe laat het is. Tijd om op te staan! Ik voel me gesloopt, heb slecht geslapen en voel me misselijk van de spanning. Vandaag is de dag dat mijn vader opgenomen gaat worden in een verpleeghuis. De gedachte alleen al, zorgt ervoor dat ik buikpijn heb. De afgelopen dagen was hij redelijk meegaand, dus ik hoop dat hij vandaag niet opeens zijn hakken in het zand zal gaan zetten. Zodra de kinderen naar school gebracht zijn, rijden mijn man en ik naar mijn ouders toe. We hebben afgesproken dat ik samen met mijn moeder spullen zal gaan inpakken en dat hij zal proberen om mijn vader hier wat van af te leiden en bezig zal houden.

Als we de straat in rijden, is het een puinhoop. Stoepen liggen open, een flink aantal mannen is bezig om kabels in te graven. Mijn vader staat in de voortuin te kijken naar wat er allemaal gebeurd, dit vindt hij geweldig om te zien! Zodra we in zijn vizier komen, komt hij gelijk naar ons toe en vertelt op zijn manier wat die mannen aan het doen zijn. Uiteindelijk komt het erop neer, dat ik in alle rust met mijn moeder spullen in kan pakken. Terwijl mijn man, samen met mijn vader op een stoel in de voortuin in standje relaxt, aan het koekeloeren is naar wat er allemaal op straat gebeurd: ideaal dus!

Het opname gesprek staat gepland om 13.30u, maar we besluiten wat eerder die kant op te gaan. Dan kunnen we in alle rust nog spullen uitpakken en inruimen in zijn kamer. Mijn vader heeft dan even wat tijd om te acclimatiseren, voor we het gesprek in gaan. Ik “parkeer” mijn ouders op het balkon, zodat ik samen met mijn man en broer orde kan scheppen op de kamer. Kort hierna komen de medewerkers van de afdeling binnen, het is tijd voor het opname gesprek…

Maaike 🌸