Lambada

Ik moet een jaar of twee zijn geweest, toen dit lied de hitlijsten in knalde. Zie je het al voor je? Een klein meisje, staartje boven op haar hoofd als een mini palmboom, dik pamper kontje. Die met haar kleine voetjes boven op de voeten van haar vader staat en samen met hem de hele kamer rond danst. Dé zomerhit van dat moment: de Lambada! Uiteraard heb ik daar zelf geen actieve herinneringen aan, maar de verhalen van mijn ouders houden deze herinnering levend al zo lang ik me kan herinneren.

Vanaf dat moment, is dit lied als een rode draad door mijn leven blijven lopen. In mijn verdere jeugd, ging de radio altijd even hard aan als de Lambada er op was. Mijn vader en ik waagden dan samen een dansje door de huiskamer. Ik uiteraard niet meer op zijn voeten, want ik vermoed dat zijn tenen dat niet zouden overleven, hahaha. En toen we als klas tijdens muziekles op de middelbare school dit nummer kregen, zong ik de eerste zinnen van de tekst foutloos mee. Op mijn trouwdag vroeg ik mijn vader voor een vader/dochter dans. Jawel, op de Lambada!

Afgelopen weekend vierden mijn dochters hun verjaardag. Ik had een gezellige zomerse playlist opgezocht op Spotify en opeens was hij daar: de Lambada! “Pap, hoor je dat?”, vroeg ik hem. Ik zag zijn ogen oplichten toen ik de muziek wat harder zette. Hij stond gelijk op en binnen hebben we in de huiskamer gedanst op de Lambada. Eerst met zijn tweetjes en later met mijn jongste dochter erbij. Zij met haar kleine voetjes, boven op de voeten van haar opa. Samen dansend door de kamer. Muziek, het verbindt ons in onze herinneringen en liefde voor elkaar.

Maaike 🌸