Wachtlijst

Die vrijdag heb ik telefonisch contact met de cliëntadviseur van de organisatie, waar mijn vader op de wachtlijst staat. We praten over de huidige situatie thuis bij mijn ouders en de steeds meer dringende urgentie tot opname in het verpleeghuis. Ze is begripvol en meedenkend en ze vertelt dat ze gaat kijken wat de mogelijkheden op dit moment zijn, in afstemming met de zorgteams. We spreken af dat we de dinsdag daarna weer telefonisch contact hebben, zodat ze me op de hoogte kan brengen van de huidige stand van zaken en prognose tot opname.

Als ik haar die dinsdag weer spreek, geeft ze aan dat ze overleg heeft gehad met het zorgteam en dat er een kamer beschikbaar is. Eigenlijk hadden ze iemand anders hier voor op het oog, maar gezien de steeds grotere noodzaak tot opname van mijn vader, hebben ze hem naar voren geschoven op de wachtlijst. Ze vertelt dat de kamer op de afdeling is, waar we al eerder eens zijn wezen kijken en dat ze denkt dat het een passende plek voor hem is. Door mijn eigen ervaring in de zorg, weet ik dat een leeg bed geld kost en dat hierin dus snel geschakeld moet worden, mochten we gebruik willen maken van dit aanbod. We spreken daarom dan ook af om elkaar de volgende dag te ontmoeten en samen met mijn ouders de kamer te bezichtigen.

Ik zit enorm in dubio, of ik nu al eerlijk tegen mijn vader moet zeggen dat ik morgen kom en praat hier met mijn man over. Later die dag heb ik contact met mijn moeder en spreek ik met haar af, dat we het nog even niet aan mijn vader vertellen. Natuurlijk wil ik zo eerlijk mogelijk tegen hem zijn, maar als we het nu aan hem vertellen, gaan ze een nacht vol onrust en mogelijke boosheid tegemoet en zal hij morgen ook op de dagbesteding waarschijnlijk erg rusteloos zijn. Voor nu laten we het dus even voor wat het is. Morgen haal ik hem wat eerder op bij de dagbesteding en zal ik hem vertellen wat we gaan doen…

Maaike 🌸