Brief 3

Lieve papa,

Begin van de middag ben ik even weg gegaan, om mama en Danny bij te praten. Mama durft niet zo goed om nu op bezoek te komen, doordat je zo onvoorspelbaar bent. Ik denk dat het voor haar ook beter is om even niet bij je op bezoek te komen. Het is voor haar te confronterend en ik vermoed dat je het toch ook niet echt door zou hebben. Je hebt nu ook niet door dat ik er weer ben. Mama heeft het er heel moeilijk mee om je zo te zien, wij allemaal.

Ze hebben je in de tijd dat ik weg was verschoond en dat vond je geen succes. Je begrijpt niet dat ze je alleen maar proberen te helpen. Doordat je weer zo vreselijk boos en onrustig was, hebben ze je weer medicatie gegeven om te gaan slapen. Ook ben je weer gevallen, je zat nog op de grond toen ik weer bij je kwam. Ik vind het verschrikkelijk om te zien hoe erg je ondertussen onder de blauwe plekken en wondjes zit. Je hebt nu ook een Fentanyl pleister gekregen tegen de pijn. Ik hoop dat dit een beetje helpt, want vanochtend gaf je zo duidelijk pijn aan. Dat kan ook bijna niet anders natuurlijk.

Ik heb de zorg geholpen om je weer op het matras te tillen, zodat je lekker ligt. Op dit moment ben je weer diep in slaap, fijn! Je oogt nu ontspannen, dat is wat ik zo graag wil. Soms snurk je een beetje, hahaha. Maakt niet uit hoor papa, slaap maar lekker! Er wordt hier al met regelmaat vuurwerk afgestoken. Vanavond als de klok 00:00uur slaat, voelt het niet als een ‘gelukkig nieuwjaar’. Vanavond zal ik samen met Koen en de kinderen, jouw prachtige kleindochters, sterretjes aansteken. We zullen dan aan jou denken en wensen dat je rust vindt, op welke manier dan ook…

Maaike 🌸