Leverworst

Terwijl ik niet probeer na te denken en te kijken naar wat ik aan het doen ben, rollen de tranen over mijn wangen van zowel het lachen, als het kokhalzen...

Meneer  Smaller(*) is met regelmaat ontremd in zijn eet gedrag. Ondanks dat er voldoende eten voor iedereen aanwezig is, is hij altijd bang dat hij te kort komt. Hierdoor eigent hij zich met regelmaat voedingsmiddelen toe, zo ook die avond. Op de eettafel ligt een flink stuk leverworst voor bij de broodmaaltijd. Meneer Smaller heeft een duidelijke voorkeur voor de leverworst. Hij eet in een rap tempo vrijwel de hele worst op, voor mijn collega het goed en wel in de gaten heeft.

Kort hierna belt ze me, of ik ‘asjeblieft’ even wil komen helpen bij haar. De toon in haar stem, maakt me nieuwsgierig en ik haast me die kant op. Als ik op haar afdeling kom, staat dhr. net de laatste restjes leverworst uit te braken....in de gootsteen van de keuken....met mijn kokhalzende collega ernaast.

En zo gebeurt het dat ik met een handschoen aan, met mijn vingers door het putje van de gootsteen sta te ‘roeren’, door uitgebraakte stukjes leverworst. Terwijl mijn collega zich bijna bescheurd van het lachen en zegt “doe jij dat, dan neem ik meneer wel even mee om hem op te frissen”.

Ach ja, leverworst zal nooit meer hetzelfde zijn!

Maaike 🌸

(*) deze naam is fictief in verband met privacy