Brief 5

Lieve papa,

Je reageert nog steeds niet voldoende op de slaapmedicatie, na zo’n anderhalf uur wordt je weer wakker en neemt de onrust je lichaam en geest weer over. Ook merk ik dat de Fentanyl pleister niet genoeg doet, je geeft nog steeds pijn aan. Uiteraard ben ik zo vrij geweest om dit met de zorg te bespreken en ik begreep dat de verpleegkundige nog gecontact werd om te evalueren met de arts. Het is moeilijk om je zo te zien, omdat ik je niet kan bereiken en je dus ook niet kan geruststellen. Je zit zo in je eigen wereld… Ik ben in de middag even naar mam toe geweest en toen ik terug kwam, was je ook net weer onrustig aan het worden. Ik begreep van de zorgmedewerkers dat de verpleegkundige al in overleg was met de arts over je medicatie.

Ik ben bij je gaan liggen en heb geprobeerd om contact met je te maken. Ik weet niet helemaal zeker of je door had dat ik het was, maar je leek wel rustiger te worden en zo nu en dan wat op me te reageren. Het is fijn om te denken dat je wel doorhad dat ik het was, dus daar probeer ik gewoon in te geloven, dat is een fijne gedachte. Het even zo dicht bij je te kunnen zijn, tegen je praten, je kussen en je vast te houden. Koen heeft nog een mooie foto van ons samen gemaakt.

Je slaapmedicatie wordt weer opgehoogd en je krijgt daarnaast nu ook morfine erbij, om de pijn te onderdrukken. Na de medicatie gift werd je al snel rustig en viel je weer in slaap. Ik hoop dat deze rust zich door gaat zetten, zodat ze je weer op bed kunnen helpen, een vlindernaaldje kunnen gaan plaatsen en de medicatie op een continu dosering gezet kan worden. Daar was je tot op heden te onrustig voor. Het is fijn om te merken hoe ontspannen je nu slaapt en ik hoop dat dit zo mag blijven. Ondertussen is het alweer avond, bijna weer een dag voorbij. Een moeilijk begin van dit nieuwe jaar. Ik blijf nog even een poosje bij je en ga dan straks weer naar huis. Morgen kom ik sowieso weer bij je terug!

Maaike 🌸