Brief 6

Lieve papa,

Gisteravond had ik besloten om te wachten tot je de volgende gift medicatie zou krijgen. Echter werd je zo’n 20 minuten daarvoor wakker en zat je binnen enkele minuten weer recht overeind op het matras, compleet bevangen door je eigen onrust. Je hebt dus gelijk weer je medicatie gekregen en was daarna vrij snel weer rustig. Samen met de zorgmedewerkers hebben we je weer goed op je matras gelegd, wat wel even heel naar was omdat je daar erg van schrok. Sorry papa, dat was niet de bedoeling! Ook heb ik gisteravond nog even met de verpleegkundige gesproken. Op mijn dringende verzoek hebben ze je daarna tussen de vaste giften, ook de zo nodig giften gegeven om te blijven slapen, door de twee vlindernaaldjes die ze geplaatst hebben. Je bent vannacht gelukkig comfortabel gebleven en er is geen sprake van onrust meer geweest.

Ik zit nu weer bij je op je kamer en ik zie in je gezicht en hoor aan je ademhaling dat je verder weg glijdt. Je had zostraks toch weer wat extra medicatie nodig om te blijven slapen, maar hierna was je alweer snel ver weg. Ondertussen heb je ook je standaard giften weer gehad en gaan we je zo lekker op bed helpen. Dat is veel fijner dan op de grond, ook voor de zorgmedewerkers. En dan kunnen mama en je kleindochters ook even bij je langs komen, want het ziet er dan ook veel minder naar uit.

De zorgmedewerkers zorgen goed voor je, met alle liefde. Dat is fijn om te zien, maar ook wel een beetje gek om opeens aan die andere kant te staan. Ik ben ze heel dankbaar, want de afgelopen dagen moeten voor hun ook heel heftig zijn geweest. Alles is opeens zo snel, heftig en intens verlopen, hier had niemand ons op kunnen voorbereiden.

Maaike 🌸