Brief 7

Lieve papa,

Begin van de middag hebben we je met zes dames sterk, met matras en al op je bed getild. Je merkte er gelukkig helemaal niets van en sliep gewoon door. Hierna ben ik even naar mam gegaan om wat te eten en zodat de zorgmedewerkers je konden verzorgen. Ze hebben je kamer een beetje verbouwd, zodat ze er goed bij kunnen om je te verzorgen en zodat wij ook aan beide kanten van het bed bij je kunnen zitten.

Vanmiddag ben ik met mam, Koen en de kinderen bij je langs geweest. Ik heb de kinderen van te voren verteld wat ze konden verwachten. Ik heb verteld dat het net is, alsof je de afgelopen paar dagen 20 jaar ouder geworden bent. Dat je mond een beetje open staat en dat je ademhaling een beetje meer geluid maakt dan normaal en soms een beetje ‘borrelt’. Ik heb ze verteld dat je nog steeds gewoon opa bent, maar dan heel diep in slaap. We hebben de keus aan hun gelaten of ze naar je toe wilden/durfden, maar ze wilden allebei graag, al vonden ze het ook erg spannend. Ze hebben ook allebei wel moeten huilen, vinden het moeilijk om je zo te zien. De laatste keer dat ze je zagen was met kerst en toen was de situatie natuurlijk nog heel anders. Mam vond het ook heel moeilijk om je zo te zien, wat natuurlijk heel logisch is.

We hebben daarna beneden even wat gedronken en het hondje van één van de medewerkers was er ook weer. De kinderen gingen gelijk spelen met het hondje. Het deed me denken aan pas geleden, toen we samen beneden wat aan het drinken waren. Je bent gek op honden en ook jij was met het hondje aan het spelen, elke keer het balletje gooien. Je had er de grootste lol in! Lieve papa, ik probeer aan die mooie, leuke, grappige en gezellige momenten te denken.

Maaike 🌸