Brief 9

Lieve papa,

Eigenlijk wist ik niet zo goed of ik vandaag nog wilde schrijven, maar alles blijft maar in mijn hoofd rondgaan. Ergens voelt het ook wel goed en misschien ook wel als iets wat ik vandaag nog moet doen voor mezelf.

Je was de hele ochtend rustig en je ademhaling was nog krachtig en regelmatig. Tegen het middaguur kreeg je weer je medicijnen toegediend. Net zoals de voorgaande dagen, wilde ik kort hierna even naar mam toe gaan. Toen ik opstond, hoorde ik opeens dat je ademhaling veranderde. Hij was nog steeds regelmatig, maar werd opeens heel oppervlakkig. Ik ben naast je gaan zitten en heb je hand vast gepakt. Even heb ik getwijfeld, maar mijn gevoel zei dat het nu niet lang meer ging duren. Ik heb mam een berichtje gestuurd dat ik bij je bleef en dat ik het idee had dat je opeens snel achteruit ging. Dat als ze wilde, ze kon komen en dat ik bij je was. Ik kreeg gelijk een berichtje terug dat ze eraan kwam.

Hierna ben ik tegen je gaan praten, terwijl ik je vast gehouden heb en je gekust heb. Ik heb tegen je gezegd dat ik heel veel van je hou en dat het goed zo is. Ik heb tegen je gezegd dat je je geen zorgen hoeft te maken om ons, dat we ons wel gaan redden en dat Danny en ik voor mam zullen zorgen. Ik heb tegen je gezegd dat je mag gaan, dat je los mag laten, maar dat ik je wel heel erg zou gaan missen. Ik heb gezegd dat je dit niet alleen hoefde te doen, dat ik je vast hield en bij je zou blijven. Na een minuut of vijf blies je je laatste adem uit, mam heeft het niet gered om op tijd te zijn. Het ging zo snel allemaal. Lieve papa, ik heb zo vreselijk hard gehuild op dat moment en was zo dankbaar dat ik bij je was en op mijn gevoel vertrouwd heb.

Ooit heb ik gehoord dat ze in een bepaalde cultuur, een deur of raam open zetten, zodat de ziel de ruimte kan verlaten. Die gedachte heb ik altijd mooi gevonden. Ik heb de zuster dus gevraagd of ze je balkondeur open wilde zetten. Kort hierna heb ik mam opgevangen op de gang. Ik wilde niet dat ze je kamer op kwam, terwijl ze het nog niet wist. Ze keek me aan en wist na één blik op mijn gezicht, gelijk wat er gebeurd was. We hebben elkaar vast gehouden en gehuild en zijn toen samen naar je toe gegaan. Danny is kort hierna ook gekomen. Het was fijn om even zo samen te zijn en ons verdriet met elkaar te kunnen delen.

Vanavond heb ik je samen met de uitvaartverzorger, de laatste zorg mogen geven. Het voelde goed om dit nog te kunnen doen voor je. Hierna heb ik je kamer een beetje veranderd en een tafeltje naast je bed gezet met de bloemen van vanochtend, een kaarsje en wat foto’s. Ondanks dat vandaag een emotionele rollercoaster is geweest, is het goed zo… Ik hou van jou papa, altijd!

Maaike 🌸