DementieBlogs.nl  -
Verhalen over mijn werk en leven

350 graden

Het beloofd weer een warme dag te worden, met temperaturen van gemiddeld 30 tot 35 graden. Als ik mijn auto parkeer en vervolgens uit stap, valt de drukkende warmte als een deken om me heen. De zon doet al aardig zijn best deze ochtend! Ik zie dat alle zonneschermen al uit hangen, aan de kant van het gebouw waar mijn vader woont. In de ochtend staat de zon altijd aan die kant. In het huis en op de afdeling, is het altijd prima uit te houden door het klimaat systeem wat ze er hebben. Zodra ik door de sluis ben, voel ik gelijk dat het binnen een stuk aangenamer is.

Als ik de kamer van mijn vader binnen loop, zie ik hem wat verloren om zich heen staan te kijken. Zodra hij me echter ziet, breekt er een glimlach door op zijn gezicht. Ik geef hem een knuffel en begroet hem. Na een kort gesprekje over alledaagse dingen, trekt mijn vader opeens een heel serieus gezicht en zegt: ‘Het wordt vandaag heel erg warm, 350 graden!!!’ Terwijl ik inwendig eigenlijk moet lachen om de extra 0 in zijn graden meter, reageer ik serieus op zijn mededeling: ‘Jeetje pap, wat warm zeg! Laten we dan maar rustig aan doen vandaag!’

De viooltjes op zijn balkon zijn aardig uitgebloeid, dus besluit ik dat dit een mooi klusje is om samen te doen. Terwijl mijn vader een vuilniszak open houdt, probeer ik de restanten van de viooltjes vanuit de bloembakken erin te gooien. Teamwork! Het is warm op het balkon en als ik de laatste restjes op de vloer met stoffer en blik sta op te vegen, zegt mijn vader wederom dat het heel warm wordt vandaag. Ik kom overeind, kijk mijn vader aan en zeg: ‘Ja klopt pap, 350 graden!’ Mijn vader knikt instemmend om het in zijn ogen juiste antwoord en herhaalt het nog een keer: ‘350 graden!!!’


Maaike 🌸