Op de camping

We staan een week op een camping in Otterlo met onze tent. En nu moet ik heel eerlijk bekennen dat dit niet echt mijn manier van vakantie vieren is, maar man en kinderen vinden het geweldig, dus soms moet je dan je eigen voorkeuren wat opzij schuiven. Aangezien de camping maar op een half uurtje rijden van mijn vader is, besluiten we hem een paar uurtjes hier heen te halen. Mijn vader heeft vroeger zelf een tent gehad en ik denk dat hij dit dus hartstikke leuk gaat vinden.

Als ik bij mijn vader ben en hem vertel wat we gaan doen, verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. Als we op de camping aankomen, is er precies genoeg tijd om hem buiten de tent een sigaretje te laten roken en voor wat te drinken met iets lekkers erbij. Kort hierna breekt er een flinke regenbui los en verhuizen we snel de tent in. Mijn vader vindt ook dit geweldig en kijkt zijn ogen uit. Wanneer de regenbui weer voorbij is, is het tijd voor het middageten. We eten pannenkoeken, welke ik voor hem in stukjes moet snijden omdat dit hem zelf niet goed lukt. Ze smaken hem echter goed! Samen laten we nog even de hondjes uit, met mijn jongste dochter. Na een poosje begint hij wat rusteloos te worden en geeft hij aan naar de wc te moeten. Ik loop met hem mee en blijf voor de deur wachten. Naar het toilet gaan lukt hem nog wel, maar kost hem erg veel tijd. En wanneer iets niet duidelijk zichtbaar is voor hem, kan hij het niet vinden. Ik moet hem daarom een paar keer helpen met het vinden van het wc-papier.

Als hij bijna klaar is, komt er een kind het toiletgebouw in die iets te hard de wc-deur dicht slaat. Mijn vader schrikt en geeft vanuit zijn ontremde boosheid een flinke schreeuw. Als ik hem uitleg dat dit slechts een kindje was, wat per ongeluk de deur te hard dicht deed, bedaard zijn boosheid gelijk weer. Op dat moment merk ik echter wel dat het genoeg geweest is en dat het tijd is om hem weer naar huis te brengen. In de auto geeft hij aan het leuk te hebben gevonden, maar hij is wel moe door alle indrukken en heeft wat hoofdpijn. Soms is het lastig om goed in te kunnen schatten wat nog binnen de grenzen ligt van wat hij aan kan en wanneer het genoeg is geweest. Zijn spanningsboog wordt steeds kleiner en hij raakt steeds sneller overprikkeld. Vandaag zijn we net iets te ver over die grens gegaan, maar hij heeft wel genoten.

Maaike 🌸