When the table turns

Je leeft je leven, maar soms gebeuren er dingen die alles compleet op zijn kop zetten. Opeens zie ik dezelfde dingen met andere ogen. Vanuit een heel ander perspectief. Het besef dat het leven kwetsbaar is en dat niets vanzelfsprekend is. Het overkomt je, het overkomt mij.

Al jaren werk ik in de ouderenzorg en zorg ik voor mensen met dementie. Ik zie cliënten komen. Ik zie dat ze zich steeds verder verliezen in de wereld van dementie tot het onvermijdelijke moment van overlijden volgt. Al jaren heb ik contacten en gesprekken met hun families: partners, kinderen, kleinkinderen en zie ik hun verdriet. Elke keer weer probeer ik me zoveel mogelijk in te leven in de kwetsbare situatie waarin zowel de cliënt als familie zich bevindt. En ondanks dat ik na al die jaren mijn werk nog steeds met veel liefde en passie uitvoer, is het op den duur toch een soort van vanzelfsprekend en normaal geworden.

Tot ik opeens aan de andere zijde van de tafel zit...

Al een poosje merkten we dat het niet goed ging. Vanuit mijn professionele inzicht: cognitieve stoornissen. Aandacht, concentratie, oriëntatie, herinneren (korte termijn), problemen oplossen en inzicht in de eigen situatie zijn verstoord. Hij is prikkelbaar en kan erg snel extreem boos worden. En ondanks dat ik al heel wat jaren meedraai in de ouderenzorg, is dit een stuk waar ik geen ervaring mee heb. De beginfase van dementie, de fase voor de diagnose, de tijd voordat iemand wordt opgenomen. Eerst het zien dat er iets niet klopt, vervolgens het moment waarop je er simpelweg niet meer om heen kunt, gevolgd door het medische traject om uitsluitsel te geven van wat er speelt. De twijfels, onzekerheden, spanningen. Het verdriet, gevoel van onmacht, frustratie en boosheid. Opeens draaien de rollen om: maak ik voor hem de afspraken bij huisarts en specialist, ga ik met hem mee, vertel ik namens hem aan de artsen wat er mis is en leg ik hem uit wat er uit de onderzoeken komt.

Ik hoop nog steeds dat het “maar” een burn-out is, een complete overbelasting of iets anders wat op te lossen valt. Maar ik ben bang. Bang voor erger. Bang voor iets onomkeerbaars. Bang dat ik hem beetje bij beetje ga verliezen. Bang dat er een moment komt dat hij mij niet meer herkent.

Mijn vader, nog geen 65 jaar.

Maaike van Rossum