Mijn zorghart huilt

Corona...er is al zoveel over gezegd en over geschreven! Ik heb even getwijfeld: moet ik hier ook wat over schrijven. Gezien het feit wat dit virus nu voor invloed heeft op de ouderenzorg, is dit antwoord: ja!

Gisteravond kwam het bericht, waar ik stiekem al bang voor was. Van volledige toegang voor bezoek, gingen we naar maximaal 2 personen, maximaal 1 persoon, tot het volledig weren van bezoek. Een maatregel die de overheid heeft genomen, om deze kwetsbare groep mensen te beschermen tegen het Corona virus.

Een maatregel die ervoor zorgt dat hart en hoofd in strijd zijn met elkaar. Natuurlijk begrijp ik de gedachte achter deze maatregel, verkleinen van het risico en bescherming voor onze cliënten. Mijn zorghart huilt echter bij het besef dat onze cliënten, “mijn” mensen, voorlopig hun geliefde familieleden niet in het echt kunnen zien, kunnen aanraken, kunnen vasthouden.

Sommige van hen zullen het begrijpen, misschien ook kunnen onthouden. De meeste van hen zullen echter door hun dementie niet begrijpen of kunnen onthouden wat er aan de hand is. Dat zij door dit virus nu voorlopig gescheiden zijn van hun familie. Hoe verschrikkelijk het ook moet zijn, dat je je partner, vader, moeder etc. voorlopig niet kunt zien. Dat je je grote zorgen om hen maakt en niets anders kan doen dan afwachten, hoop en vertrouwen houden.

En hoe ik ook mijn best zal doen, om “mijn” mensen de liefde te geven en te laten voelen, die zij zo ontzettend verdienen...het is niet genoeg, het zal nooit genoeg zijn. Wij kunnen hun familie niet vervangen.

Maaike van Rossum