Goede foute vrijdag
Dit jaar is het alweer vijf jaar geleden en tot mijn verbazing kwam ik erachter dat ik nooit een blog geschreven heb over de dag waarop mijn vader niet anders kon, dan onder ogen zien dat het niet goed ging met hem. 30 maart 2018, de dag dat goede vrijdag veranderde in foute vrijdag…
Die dag kreeg ik van mijn moeder te horen, dat mijn vader om 08.30u met de auto vanuit Velp richting de rechtbank in Leeuwarden was vertrokken: zonder navigatie en met alleen een kaart. Ze maakte zich hier zorgen om, gezien het feit dat we al wat langer zagen dat het niet goed ging met hem en hij vanaf 02.00u die nacht al aan het werk was (hij was koerier voor gerechtelijke post). Ik beloofde dat ik hem zou bellen en toen ik hem aan de lijn kreeg, bleek hij ergens op een industrieterrein in Kampen verdwaald te zijn. Lang verhaal kort, ben ik in totaal bijna drie uur bezig geweest, om hem telefonisch naar Leeuwarden te leiden. Een gesprek waarin ik meekreeg hoe hij meerdere malen verkeerd reed, constant bezig was over de hoeveelheid diesel en dat hij moest tanken (terwijl er nog voor ruim 600km aan diesel in de tank zat), een vrouw die hem vraagt of alles wel goed gaat met hem waarop ik mijn vader enigszins verdwaasd ‘ja’ hoorde antwoorden, waarna de vrouw vervolgens zegt “maar meneer, u staat stil midden op een rotonde”…
Rond 13.30u bereikte hij de rechtbank in Leeuwarden, om vervolgens weer terug naar huis te moeten. Ik begeleidde hem telefonisch terug naar zijn auto en de weg weer op. Ondertussen kwam mijn man thuis en heb ik de telefoon hevig gefrustreerd en geëmotioneerd aan hem gegeven in de hoop dat hij hem de weg naar huis wist te wijzen. Wat volgde was een moeizaam gesprek, wat uiteindelijk escaleerde in extreem gevaarlijke situaties (keren op N wegen, toeterende auto’s) in combinatie met mijn vader die op dat moment compleet de weg kwijt was, letterlijk en figuurlijk gezien... Gezien de ernst van de situatie en omdat het voor ons niet meer duidelijk was in hoeverre mijn vader nog in staat was om verder te rijden, hebben we 112 gebeld. Ik heb mijn vader telefonisch gesommeerd om te stoppen met rijden en de auto neer te zetten op een plek waarvan hij mij kon vertellen waar hij was: een keukenzaak in Bolsward. Ik heb het adres opgezocht en een agent op motor is naar hem toe gereden. Deze heeft geprobeerd om hem instructies te geven om zelf verder naar huis te rijden. Dit lukte echter niet, instructies kwamen niet meer binnen bij hem. Uiteindelijk hebben ze hem naar het plaatselijke politiebureau gebracht, waar mijn man en schoonvader hem hebben opgehaald.
Hoe naar deze situatie ook was, het was denk ik noodzakelijk voor mijn vader om in te zien dat er echt iets mis was. Dit was de start van een medisch traject, om erachter te komen wat er aan de hand was en wat uiteindelijk resulteerde in de diagnose dementie.
Maaike 🌸
