Sterren

Samen staren we naar de donkere lucht, kijkend naar de sterren. Zo nu en dan zien we een vliegtuig voorbij komen, door de lampjes die we zien knipperen. In zijn trillende hand heeft hij een sigaret, waar hij zo nu en dan een trek van neemt. De rust die de donkere lucht met zich mee brengt, geeft ons allebei even ruimte om op adem te komen. Ik denk terug aan hoe we hier in de achtertuin zijn beland.

Een verhaal wat begon met een vaatdoek en theedoek, hoe snel dit escaleerde doordat mijn vader niet begreep wat mijn moeder bedoelde. Boosheid, onmacht, verdriet, onbegrip en overprikkeling van beide kanten. Om de situatie te doorbreken zijn pap en ik even samen de honden gaan uitlaten. De koude lucht in je gezicht, even rust om je heen. Terwijl we daar zo samen buiten lopen, begint hij plots te praten. Het praten gaat hem steeds moeilijker af, hij kan vaak de juiste woorden niet vinden. Als hij hoog in zijn emoties zit, wordt het alleen maar nóg lastiger. Hij merkt het zelf ook en het frustreert hem enorm. Soms help ik hem door de juiste woorden te benoemen en ik merk dat hij het fijn vindt, dat ik begrijp wat hij wil vertellen.

Hij vertelt over hoe hij die week de weg naar huis toe kwijt was geraakt, toen hij samen met mijn moeder boodschappen had gedaan en al vast naar huis wilde fietsen. Terwijl hij praat, voel ik de pijn en het verdriet in zijn stem. Hij vertelt dat het steeds moeilijker wordt: “Ik probeer te doen alsof het allemaal nog lukt, maar ik kan het gewoon allemaal niet meer”. Hij vertelt over de dagbesteding en hoe fijn hij het vindt om daar heen te kunnen. Over mijn moeder en de ruzies die ze met regelmaat hebben. Hij vraagt me of ik het GPS systeem wil regelen en ik beloof hem dat te zullen doen.

Als we terug thuis komen en in de gang staan, geef ik hem een knuffel en beginnen we beide te huilen. We houden elkaar stevig vast, terwijl ik hem meerdere malen vertel hoeveel ik van hem hou en dat ik alles voor hem doe om hem te helpen, waar mogelijk. Ik stel voor om samen nog even de tuin in te gaan, wetende dat een sigaret hem helpt ontspannen. En zo eindigen, waar mijn blog begon. In de achtertuin, starend naar de donkere lucht, kijkend naar de sterren

Maaike 🌸